Be inspired by Xan #2

Heey heey,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een Be Inspired heb gepost. Tijd voor een nieuwe.



Het gedicht van vandaag gaat over een persoon die een moord heeft gepland. Dit omdat zij gepest wordt. Ook wordt zij thuis emotioneel mishandeld. Het is best een heftig gedicht.
Ik vind het een geweldig gedicht omdat het aangeeft wat pesten met iemand kan doen. Ook vind ik de manier waarop het gedicht is uitgevoerd geweldig. Ik vind het fantastisch om te zien hoe Kai Davis (dichteres) de kleuren van de regenboog verwerkt heeft in haar gedicht.

Homicidale Rainbow - Kai Davis

Hieronder nog de tekst van het gedicht voor jullie uitgetypt:

Homicidal Rainbow

I planned a mass murder in a Red notebook on an Orange Yellow school bus.

I don’t care that the earth is gorgeous Green, I live in one shade of Blue.

So I never knew of Indigo in all my vision of Violet  I mean Violent, they coloured me homicidal.

They beat me Black and Blue I bled Maroon, Golden puss seeping out my sores stained chartreuse on a kickball field

I never wanted to be a rainbow to bend at the whim of a thunderstorm of a slave to lightning strikes in my insides.

I’m afraid of sidewalks, side-streets, and side-glances they see the colours it doesn’t matter if I’m dressed in Grey, they watch my walk so I twitch and I try to straighten my switch and I keep biting my tongue but that just strengthens my lisp I can’t hide behind bathroom stalls they always find me Amongst Black and White linoleum and piss.

I can’t forget they called me faggot, and fruit, and Tinkerbell but I thought that bitch had wings, and I never once felt like I could fly if I could, I would’ve flown away a long time ago but instead they clipped wings before they could sprout they clipped spines. I can’t be straight, and I can’t stand straight held down by layers of toxic paint

I bet they didn’t  know they were colouring me in they were etching hit-lists into my skin she called me a fucking queer!

One: you said I was going to hell.

Two: what I love is disgusting …okay…

Three: he broke my nose.

Four: I can’t babysit your son.

Five: Dad said he’d disown me.

Six: I’ll die alone.

Seven: for every colour of that fucking rainbow I’ll put one bullet in my pocket, and six in a revolver I’ll create a thunderstorm, and they’ll bend to my whim I’ll make lightning strike their insides and make them afraid of sidewalks! they’ll run with limps like I walked with a switch and we’ll switch roles they won’t care that I liked pop music when I’m toting heavy metal I’ll paint the pavement red! Dye their families blue, strip their skin violet and let them rot yellow and green and I’ll sit behind indigo bars in a bright orange jumpsuit and they’ll ask me why I did it and I’ll say because:

"I never asked to be a rainbow.They coloured me homicidal."

Pesten is geen leuk iets en het kan mensen echt van slag maken. Zelfmoord, moorden en persoonlijke stoornissen kunnen hieruit ontstaan. Er zijn mensen die er getraumatiseerd door raken en hun hele leven ermee zitten. Het is daarom belangrijk dat wij elkaar leren respecteren en open moeten staan voor elkander.   

Wat vind jij van het gedicht?

Love,

      Xan

Bron
Bron